تالارهای عروسی و نبود فرهنگ سلف سرویس

تالارهای عروسی و نبود فرهنگ سلف سرویس در مجالس جشن عروسی ناپسند و زشت است . حمله مهمانان به سمت میز شام گویی که تا حالا غذا نخورده اند و گرسنه ماندن بخشی از مهمانان که کمی با شرم و حیا هستند بخشی از این معضل فرهنگی ، اجتماعی در تالارهای پذیرایی است

به گزارش دوشیزه به نقل از ریواس جنوب : یکی از مکان هایی که به معنای واقعی شخصیت انسان ها تخریب میشود و مصداق بارز بی عدالتی مشاهده می شود جشن های عروسی است که در تالارها برگزار می شود.

همان جایی که گویا رقابت شدیدی قرار است برگزار شود.

همان جایی که وقتی اعلام کردند غذا آماده است چنان جمعیتی با هم به سمت سلف سرویس حرکت میکنند که گویا این اولین غذاییست که بسمت آن جهت صرف کردن گام بر میداریم.

گام هایی که هر چه میرویم پایانی هم ندارد چرا که متاسفانه راهای ورود و خروج اکثر تالارهای استان کهگیلویه و‌بویراحمد بخاطر نیم وجب زمین کمتر به حدی تنگ و دارای چاله و‌چوله هستند که به زحمت چهار نفر همزمان می تواند از آن عبور کند چه برسد به این همه مدعو.

به معنای واقعی کلمه تحقیرآمیز ترین غذای دسته جمعی که بشر در عمر خود صرف میکند،غذاهاییست که با این همه زحمت به آن میرسیم و وقتی رسیدم تازه متوجه می شویم که ای کاش این همه بدو بدو برای آن نمیکردیم.

غذاهایی سرد،چرب،گاهی شور گاهی بی نمک،گوشت هایی مانده و‌بعضا نا پخته و….

اما پر دردتر میشود که همین غذا که هزار انتقاد میشود به آن داشت، برای بانوان نیز فراهم نمی شود.

داستان بانوان داستان غم انگیز تریست،چون اولا همیشه باید بعد از مردان از آنها پذیرایی شود تا هم آرزوی یکبار جلوتر از مردان و یا لااقل همزمان با مردان غذا خوردن را به گور ببرند و دوما باید صبر ایوب کنند تا مردان نوش جان بکنند و اگر اضافه ای بود در اختیار آنها بگذارند، در اختیار آنانی که احتمالا علاوه بر خود فرزندان خردسالی که اصلا تحمل تاخیر را ندارند نیز به همراه دارند.

اینکه کی بالاخره به این تبعیض و اوج بی عدالتی در تالارهای ما پایان داده می شود، باید همان صبر ایوب بانوان را داشت، اما باز در اینجا نیز مولفه فرهنگ و در واقع عدم رعایت فرهنگ از جانب ما انسان ها بیشتر تو دیدها می آید.

چرا ما انسان ها برای یک لقمه نان در موقع ورود و حرکت برای رسیدن به این سفره باید اینقدر تلاش کنیم تا رفیق خود را به عقب برانیم؟

چرا یکبار مردان به زنانی که زحمت اصلی این مکان ها به دوش آنانست، تعارف پذیرایی اول را نکنند؟

چرا افرادی که به این جشن ها دعوت می شوند تلاش میکنند تا تمام بستگان خود را در این سفره همراه کنند تا هم حساب مهمان ها از دست میزبان خارج شود و هم به این دلیل یا با کمبود غذا مواجه بشوند یا اینکه چون می دانند ممکن است افراد غیرمدعویی بیایند غذاهای بیشتری درست کنند که باعث اصراف شود؟

در پایان درودهایی نثار:

مادرانی که از غذا فقط سهم خود را بر می دارند و نمیخواهند غذای اضافی بردارند.

درود بر پدرانی که فقط در مواقع خاص که با تاکید میزبان همراه است وگرنه افراد اضافی و غیرمدعو با خود نمی اورند.

درود بر آنانی که تقدم و تاخر در ورودی ها را رعایت می کنند.

درود بر میزبانانی که غذا را سر موقع و نه ساعت ها قبل فراهم می کنند.

درود بر صاحبان تالاری که گرمایشی سالن را تامین میکنند تا غذای سردشان طعمه گرمای بدنمان نشود .

درود بر آنانی که به جای تلاش برای صرف غذای بیشتر در تلاشند تا کمک خرجی کنند به داماد و عروس پر هزینه.

و صد درود بر آنانی که سالهاست در چنین جشن هایی شرکت میکنند اما دست به اعتصاب غذای اینجوری زدند به امید اصلاح سازی فرهنگ ما.

به اشتراک بگذارید: