حلقه ازدواج چیست و از کجا آمده ؟

انگشترهای عروسی نه تنها نماد عشق ماندگار بلکه نوعی مهر و موم از یک قرارداد قانونی تلقی می‌شدند.در اوایل قرن بیستم انگشترهای داماد نیز روانه بازار شدند.طبق آداب و رسوم هندی، هرکه انگشتر طلا به دست داشته باشد، فردی همواره شاد خواهد بود.


به گزارش دوشیزه به نقل از مد آنلاین ؛ امروزه حلقه‌های ازدواج بیان‌گر عمیق‌ترین احساسات زوجین به یکدیگر است. پیوندی عمیق از دوست‌داشتن‌ها. اما آیا تاکنون به منشأ این دوست‌داشتن اندیشیده‌اید؟ فکر می‌کنید حلقه‌های عروسی از دیرباز بیانگر عشق و علاقه طرفین به یکدیگر بوده‌اند؟ خاستگاه اولیه حلقه‌های عروسی کجاست؟!




برخی از محققان معتقدند منشأ انگشترهای عروسی بازمی‌گردد به کشور مصر. حدود چهارصدوهشتاد سال پیش، مصریان در کنار اختراع پاپیروس انگشترهای ظریف را به عنوان عنصری زیبا روی انگشت خانم‌ها تلقی می‌کردند. این انگشترها نماد وفاداری و عشق جاودان بودند نه ابتدا داشتند و نه انتها. البته جنس این انگشترها به‌سختی حلقه‌های امروزی نبود و بیشتر آنها را از چرم درست می‌کردند.

کم‌کم این تکامل در کشورهای مختلف رواج یافت و هلند اولین کشوری بود که توانست حلقه‌های برای مراسم روز عروسی طراحی کند. عروس و دامادهای هلندی انگشترهای چرمی را به انگشت خود می‌کردند و حتی برخی از آنها که کمی سنتی‌تر بودند، حلقه‌هایی با شاخ و برگ درختان دورتادور مچ دست و پا می‌کردند و این نه تنها نماد عشق و وفاداری زوجین به یکدیگر تلقی می‌شد بلکه نوعی پیوند عمیق میان دو روح مختلف ایجاد می‌کرد که زنده ماندن یکی در گرو زنده بودن دیگری است!

به مرورزمان که ساخت انگشترهای عروسی تکامل بیشتری یافت، مصری‌ها توانستند انگشترهایی از جنس استخوان درست کنند و این نماد ثروت و دارایی بود. به طوریکه عروس خانمی که انگشتر استخوان به دست داشت، ثروت بی حد و مرز همسر خود را به رخ سایرین می‌کشید.

اما داستان حلقه‌های عروسی درمیان رومی‌ها از سنت‌های خاص و کمی رمانتیک‌تر برخوردار بوده است. خانم‌هایی که انگشترعروسی به انگشت داشتند نه تنها بیانگر ثروت همسر خود بودند بلکه این باور در میان رومیان وجود داشت که عروس با به دست کردن حلقه، قلب مرد را تسخیر کرده و آن را زندانی می‌کند. کلید این قفل فقط در دستان عروس است!

به آسیا می‌رویم، جایی که انگشترهای عروسی نه تنها نماد عشق ماندگار بلکه نوعی مهر و موم از یک قرارداد قانونی تلقی می‌شدند. انگشترهای عروسی بیشتر با نمای پازل طراحی می‌شدند و قطعه آخر پازل را عروس خانم در روز عروسی به حلقه اضافه می‌کرد! به مرور زمان شرایط کمی تغییر کرد و در قرون وسطی انگشترهایی از جنس طلا وارد بازار شدند. اولین بار در کشورهای آسیایی از سنگ‌های تزئینی گرانبها بر روی انگشترهای عروسی استفاده شده و از دهه ۱۹۴۰ به بعد، الماس به عنوان گرانبها‌ترین عنصر جواهری در ساخت انگشتر به کار گرفته شد.

در اوایل قرن بیستم انگشترهای داماد نیز روانه بازار شدند. در پایان جنگ جهانی دوم، حلقه‌های طلا و نقره از شهرت بسیاری برخوردار بودند. حتی سربازان در میدان جنگ بایستی حلقه‌های خود را به دست می‌کردند و عقیده راسخ بر این بود که مردان باید در سخت‌ترین شرایط زندگی، شریک خود را از یاد نبرند و همین یاد همسرانشان، به آنها قوت قلب و قدرت چیرگی بر دشمنان را خواهد داد. آیا می‌دانستید این کشورهای آسیایی بودند که بیشترین میزان حلقه‌های طلا را طراحی کرده‌اند؟! در کشورهای آسیایی و به خصوص مناطق خاورمیانه، برای اولین بار از طلاهای هجده و بیست عیار در طراحی جواهرات عروس استفاده شده است. منشا استفاده از طلا نیز به کشور هند بازمی‌گردد. هندوها معتقد بودند طلا نماد زیبایی، جذابیت و الویت است. طبق آداب و رسوم هندی، هرکه انگشتر طلا به دست داشته باشد، فردی همواره شاد خواهد بود. هرچه طلای بکار رفته در انگشتر بیشتر باشد، طول عمر افراد نیز بیشتر خواهد بود! از طرف دیگر در کشورهای اروپایی همچون آلمان شاهد تولید طلای خالص ده عیار و حتی نُه عیار بوده‌ایم. آلمانی‌ها معتقد بودند طلایی که عیار آن کمتر از چهارده باشد، اصلا طلا نیست.
انگشترهای عروسی در کشورهای فرانسه و روسیه نماد زیباتری داشته‌اند. از طراحی‌های عصر رنسانس بر روی تمام این حلقه‌ها استفاده شده است. در برخی از کشورهای اروپایی همچون انگلستان، از هنرهای حکاکی شده بر روی انگشتر استفاده می‌شده است.

به اشتراک بگذارید: